. .
புலனடக்கம்
. .
புலன்ஐந்து பூட்டிய தேரினிலே
வலம்வந்து வாழ்கிறோம் இப்பாரினிலே.
நலமாய் வாழ்ந்து மகிழ்ந்திடவே
நாட்கள் பயனுறக் கழிந்திடவே
நல்வழியினில் பழக்கிடுவோம் ஐம்புலனை
வந்தவழியினில் விரட்டிடுவோம் கொடும்யமனை
. .
அறம்
. .
இறந்தாலும் இறவாத துணையுண்டு
அறமென்று அதற்குப் பெயருண்டு
வெள்ளை நிறத்தில் மனங்கொண்டு
பொறாமை ஆசை சினம் வென்று
வாழ்ந்தால் வாழ்வே கற்கண்டு
கற்றவை மறப்பினும் கற்றிடலாம்
பெற்றவை இழப்பினும் பெற்றிடலாம்
கண்ணாடி சிதறினும் ஒட்டிடலாம்
ஒழுக்கத்தில் வழுக்கி வீழ்ந்திடிலே
கலக்கமே வாழ்க்கை ஆகிடுமே
கண்ணீரில் உயிர்கள் மூழ்கிடுமே..
. .
அழுக்காறாமை
. .
பெற்றவை கொண்டு மகிழ்ந்திடவே
கற்றிட வேண்டும் வாழ்வினிலே
மற்றவர் பெற்றவை தமைக்கண்டு
மனதில் பொறாமை மிகக்கொண்டு
வெந்துஉயிர் சிந்துவதில் பயனென்ன?
. .
தீவினையச்சம்
. .
மனதிற்குள் தீங்கொன்று நினைத்தாலும்
வரவிற்குள் சேர்ந்துவிடும் நம்கணக்கில்
நிழலைப் போல் நீங்காமல் தொடர்ந்திடுமே
தீயைப்போல் உயிர்எரித்துச் சென்றிடுமே.
நன்மைகள் மட்டுமே நாம் நினைப்போம்.
உண்மைகள் மட்டுமே நாம் விதைப்போம்.
. .
வாய்மை
. .
எவ்வுயிர்க்கும் தீமைதரா சொற்களையே
எந்நாளும் பேசியே பழகிடுவோம்
உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகிடுவோம்.
உண்மைகள் மட்டுமே பேசிப்பேசி
உள்ளங்களை எல்லாம் வென்றிடுவோம்.
. .
குடிமை (உயர்ந்தவர்கள்)
. .
பழிக்கு நாணுதல் ஒன்றே
வழித்துணை ஆகிடும் நன்றே.
ஏழைக்கு ஈந்திடுவோம் இன்றே
தாழையென மணந்திடுவோம் நன்றே.
கொடுப்பதற்கு இல்லை எனும்போதும்
இன்சொல்லால் வாழ்த்துக்கள் கொடுப்போம்.
அன்பால் அகிலத்தை அளப்போம்.
தாய்மையென வாய்மையதை மதிப்போம்
தூய்மையான மனமே கடவுள் – அதைத் துதிப்போம்
வறுமை தாலாட்டும் வேளையிலும்
வஞ்சனைப் பேயோட்டி வாழ்ந்திடிலே
கூற்றுவனும் வாலாட்டி வந்திடுவான்
தோற்றுப்போய் வந்தவழி சென்றிடுவான்
எட்டடுக்கு மாளிகையில் வாழும்போதும்
ஏழையெனக் குடிசையில் வீழும்போதும்
மனிதரைச் சமமாய்ப் பார்த்திடிலே
மானுடம் பதமாய்ப் பூத்திடுமே
. .
மானம்
. .
மானம் வழுவிய செயல்தனுக்கே
தானமெனப் பூவுலகைத் தந்திடினும்
பழுத்த நெருப்பை மிதித்தது போல்
பதறித் துடித்துத் தாவிடுவோம்
மானமே உயிரெனக் கூவிடுவோம்
மாளாத செல்வங்கள் வாய்த்திடினும்
பணிவெனும் பேழையில் சேர்த்திடுவோம்
தாளாத வறுமை சாய்த்திடினும்
தளராது தன்மானம் காத்திடுவோம்.
குன்றுநுனி விளக்கொளியாய் உலகமெலாம்
சென்றுநனி புகழ்பரப்பி நின்றாலும்
குன்றிமணி அளவிலொரு பழிசெய்யின்
குன்றிவிடும் புகழொடு மானம்
பின்னர் வாழ்ந்தென்ன லாபம்?
. .
சிற்றினம் சேராமை
. .
தூரிகையில் பட்டதண்ணீர் ஓவியமாகும்
சேற்றினிலே பட்டசந்தனமும் சேறேயாகும்.
பெரியோர்தம் நட்பினிலே விதியே மாறும்
சிறியோர்தம் நட்பினிலே மதியே மாயும்.
மனமும் செயலும் தூய்மை பெறும்
மேன்மக்கள் நட்பினிலே
மனமும் மதியும் நோய்மை பெறும்
கீழ்மக்கள் நட்பினிலே.
காற்றில் கரைத்த சுகந்தமென
வாழ்வே மணக்கும் மேலோர் நட்பில்
சேற்றில் இரைத்த மல்லிகையாய்
வாழ்வே பிணக்கும் கீழோர் நட்பில்
. .
பெருமை
. .
வீறிட்டு அழுது இந்த பூமிதொடுவதும்
நோய்பட்டுச் சிதைந்து உயிர்விடுவதும்
ஞாலத்தில் எல்லொர்க்கும் ஒன்றே- இதை
ஞாபகத்தில் கொள்வோம் நன்றே.
இடையில் வாழும் வாழ்க்கைதனில்
வந்துதித்த மாற்றம் யாவும்
அவரவர் முயற்சியும் பயிற்சியுமேயன்றோ!
சிகரத்தில் இருந்தாலும் உள்ளம்
சீரிழந்து கிடக்கும் என்றால்
தகரத்தை ஒப்புவர் தானே !
குடிசைக்குள் இருந்தாலும் உள்ளம்
சீர்மிகுந்து செழிக்கு தென்றால்
தங்கத்தை ஒப்புவர் தானே !
. .
வினைத்தூய்மை
. .
வானமது இடிந்துவிட்ட போதினிலும்
தான் இடிந்து வீழாத திட்பமது
வினைத் தூய்மை உள்ளவர்க்கே கிட்டும்
சொந்த உடல் வெந்து உயிர்
சிந்தி விடும் வேளையிலும்
நொந்தபழி பாவமதைச் செய்திடோம்!
வந்த வழி முந்தி விடும்
பொன் பொருள் செல்வமெல்லாம்
என்ற மொழி நாம் அறிந்து
நேர்வழியில் சேர்த்திடுவோம் செல்வமெலாம்!
. .
பண்புடைமை
. .
மலர்முகமும், குருநகையும்,
நெகிழ்மனமும், மகிழ் அன்பும்,
நெஞ்சினில் உண்மையும், பேச்சினில் மென்மையும்,
கொண்டு வாழுவோம் பண்புடனே! - உலகை
வென்று வாழுவோம் மாண்புடனே!.
arumai
ReplyDeletearumai
anbudan
Arumugam