மனவெளிப் பகிர்வுகள்: April 2011

Saturday, April 9, 2011

துரோகம் செறித்தல் - கவிதை .

பின்புலம்: முறையாய்ப் பெண் கேட்டு வந்து, 5 மாதங்களாய் உருகி உருகிக் காதலிப்பதாய் நடித்து விட்டு, அவள் உள்ளத்தில் ஆயிரம் கற்கண்டுக் கனவுகளை விதைத்து விட்டு, கடைசியில் அவன் தந்தை தாய்க்கு இவர்கள் திருமணத்தில் விருப்பம் இல்லாததால் இவனுக்கும் விருப்பம் இல்லாமல் போய்விட்டதெனக் கூறி அவள் இதயத்தை கசக்கியெறிந்து விட்டு கசங்காத சட்டையுடன் சென்று விடுகிறான் ஒரு காதலன்...

விக்கித்து நிற்கிறாள் காதலி….. திசைகள் தப்பி நிற்கிறாள் காதலி…

அவள் சாமான்யப் பெண்ணல்ல…அறிவுச்சுரங்கம்… ஆனாலும் அடக்கத்தின் அரங்கம்… ஆட்சிப்பணித் தேர்வு (IAS) எழுதும் மாட்சிப்பணியில் தன்னைக் கரைத்து கொண்டிருப்பவள்… அடிப்படையில் அவள் ஒரு கிராமத்துப் பெண்ணானாலும் டெல்லியில் உட்கார்ந்து உலகின் நீள அகலங்களை அளந்து பார்த்துவிட்டு வந்தவள். யதார்த்தவாதி. ஆனால் அவளும் தனக்கு இழைக்கப்பட்ட துரோகத்தை எண்ணிக் குமைகிறாள். .காதலித்த நாட்களை கண்மூடி அசை போடுகிறாள்….. தன் அனுபவங்களை மறு பரிசீலனை செய்கிறாள். காதலன் எப்படி எல்லாம் தன் பல அயோக்கியத்தனங்களை மறைத்தான் என்பதும்… எப்படி எல்லாம் பேசி, நடித்து தன் உள்ளம் வளைத்தான் என்பதையும் சிந்தித்து அறிகிறாள் … தெளிகிறாள்…. துரோகம் செறிக்கிறாள்.

அவளாக நானிருந்து பார்த்தேன்…அவள் ஆத்திரத்தைக் கவி ஒன்றில் வார்த்தேன்…

(கொங்கு வட்டாரச்சொல் வழக்கில்):

“ சாமியோ பூதமோ இயற்கையோ விதியோ

ஏதோ ஒரு பெருஞ்சக்தி

மயிரிழையில் என்னைக் காத்ததென

இப்பத்தான் புரிஞ்சிச்சு…. “

கண்ணாலம் ஆயிருந்தா…

பஞ்சு பஞ்சா பிரிச்சிருப்பான்..

இந்தப் பாவி நெஞ்ச எரிச்சிருப்பான்…

அத்தானா ஆயிருந்தா..

என்னுசுரக் கூறுபோட்டு

அத்தாணிச் சந்தையில வித்திருப்பான்…